Aktualne wyzwania związane z ubóstwem i ochroną socjalną
Jeśli obecne tendencje się utrzymają, aż 575 milionów ludzi na całym świecie będzie nadal żyło w skrajnym ubóstwie do 2030 roku, a tylko jedna trzecia krajów zdoła zmniejszyć swoje krajowe poziomy ubóstwa o połowę. Pomimo rozszerzenia ochrony socjalnej podczas pandemii COVID-19, ponad 4 miliardy ludzi pozostaje bez jakiejkolwiek ochrony. W szczególności osoby młode i starsze są często pomijane w programach socjalnych. Wydatki rządowe na podstawowe usługi, takie jak edukacja, zdrowie i ochrona socjalna, są znacznie wyższe w rozwiniętych gospodarkach, w tym w krajach europejskich, w porównaniu z krajami rozwijającymi się. Ten nierówny podział zasobów przyczynia się do powolnego i nierównomiernego postępu w walce z ubóstwem.
Skrajne ubóstwo: Definicja i trend
Skrajne ubóstwo, zdefiniowane jako życie za mniej niż 2,15 dolara dziennie według parytetu siły nabywczej z 2017 roku, zmniejszało się przez dekady. Niestety, pandemia COVID-19 odwróciła ten pozytywny trend. W 2020 roku liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie wzrosła do 724 milionów, co oznacza wzrost o 90 milionów w stosunku do prognoz sprzed pandemii. Ożywienie gospodarcze po pandemii jest powolne i nierównomierne. W 2021 roku poziom skrajnego ubóstwa spadł do 8,8% z 9,3% w 2020 roku. Niemniej jednak, 41% krajów o niskich dochodach doświadczyło wzrostu ubóstwa w 2021 roku, w porównaniu z zaledwie 13% krajów o wyższych średnich dochodach.
Wyzwania globalne
Konflikt na Ukrainie i zmiany klimatyczne dodatkowo komplikują walkę z ubóstwem. Wzrost kosztów życia nieproporcjonalnie dotyka biednych, a zmiany klimatyczne stwarzają poważne zagrożenia dla ograniczenia ubóstwa. Przewiduje się, że do końca 2022 roku 670 milionów ludzi, czyli 8,4% światowej populacji, może nadal żyć w skrajnym ubóstwie. Jeśli obecne tendencje się utrzymają, szacuje się, że do 2030 roku 7% światowej populacji, czyli około 575 milionów ludzi, będzie nadal żyło w skrajnym ubóstwie. Większość z tych osób będzie mieszkać w Afryce Subsaharyjskiej.
Spojrzenie w przyszłość
W Europie, choć poziom ubóstwa jest znacznie niższy niż w innych częściach świata, nadal istnieje potrzeba zrównoważonych i skutecznych programów socjalnych. W krajach europejskich, podobnie jak na całym świecie, systemy ochrony socjalnej odegrały kluczową rolę podczas pandemii, jednak wiele osób nadal znajduje się poza ich zasięgiem. Tylko jedna trzecia krajów zmniejszy o połowę krajowe poziomy ubóstwa do 2030 roku. Aby to osiągnąć, niezbędne są ukierunkowane interwencje i sieci bezpieczeństwa socjalnego, które uwzględniają różnorodne aspekty ubóstwa, takie jak zdrowie, edukacja i dostęp do podstawowych usług.
Ubóstwo jest problemem złożonym i wielowymiarowym, wymagającym wszechstronnych strategii i działań na wielu płaszczyznach. Aby naprawdę wywiązać się z zobowiązań dotyczących zrównoważonego rozwoju i nie zostawić nikogo w tyle, konieczne jest skoncentrowanie się na najbardziej wykluczonych grupach społecznych oraz znaczące zwiększenie wydatków na ochronę socjalną i podstawowe usługi.
Aby dowiedzieć się o innych celach Agendy 2030 (SDG) zapoznaj się z wpisem o Celach Zrównoważonego Rozwoju (SDG).
